Η S.E.E. Laurin και η αυτόματη αντλία σκυροδέματος στερεωμένη στο πλαίσιο του Arocs

Ο Gérard Laurin, υπερήφανος κάτοχος αυτής της αυτόματης αντλίας σκυροδέματος, στέκεται με το ασύρματο τηλεχειριστήριό του στο δεύτερο ψηλότερο όροφο του νέου, υπό κατασκευή κτηρίου. Σήμερα πρέπει να ρίξουν σκυρόδεμα στο δάπεδο. 20 μέτρα κάτω από το διευθυντή της S.E.E. Laurin το Arocs περιμένει την επόμενη μπετονιέρα από πίσω να συνδέσει την αντλία της στη χοάνη. Ο Gérard Laurin τη θέτει σε λειτουργία και παρατηρεί τους εργάτες, καθώς κατευθύνουν τον τελικό σωλήνα πάνω στο μεταλλικό πλέγμα στο σημείο που πρέπει να πέσει το σκυρόδεμα. «Μόλις σταματήσουν να δουλεύουν, πρέπει να σταματήσω αμέσως την αντλία», λέει.

Όπως μας εξηγεί ο Gérard Laurin, αυτή η αυτόματη αντλία σκυροδέματος δεν είναι απλώς ένα φορτηγό: πρόκειται για ένα μηχάνημα εργασίας, που δεν υπόκειται στα τέλη κυκλοφορίας για μηχανοκίνητα οχήματα. Παρά τον ιστό διανομής μήκους 60 μέτρων, το ύψος του οχήματος όταν κινείται στο δρόμο δεν ξεπερνά τα 4 μέτρα. Η θεωρητική ισχύς τροφοδοσίας είναι 180 m³/ώρα, ενώ η μέγιστη πίεση τροφοδοσίας στο άκρο του εύκαμπτου σωλήνα είναι 83 bar. «Προς το παρόν, αυτή η αυτόματη αντλία σκυροδέματος είναι μοναδική στη Γαλλία. Όμως ο ανταγωνισμός θα αντιδράσει: εμείς είμαστε αυτοί που δημιουργούμε τις ανάγκες στον πελάτη», λέει ο Gérard Laurin.

Ο διευθυντής της επιχείρησης με έδρα στο Vitrolles έχει και μπετονιέρες, εκτός από δύο ντουζίνες αυτόματων αντλιών σκυροδέματος. Επομένως ξέρει πολύ καλά για τι μιλάει. Το 2000 ήταν ο πρώτος στην περιοχή που απέκτησε αντλία με ιστό διανομής μήκους 42 μέτρων. Γρήγορα ακολούθησε κι άλλος ιστός, με μήκος 52 μέτρα. Στην Κίνα χρησιμοποιούν ήδη αντλίες με ιστούς διανομής μήκους πάνω από 100 μέτρα.

Στη Γαλλία, ωστόσο, δεν έχουν φτάσει ακόμη σε αυτό το σημείο. Οι κατασκευαστικές εταιρείες προτιμούν να δουλεύουν με γερανούς και σιλό σκυροδέματος. «Είναι καλύτερα να χρησιμοποιείται αντλία, από το να «πέφτει» χειροκίνητα το σκυρόδεμα», λέει ο Gérard Laurin και κουνάει το κεφάλι με απορία. «Εδώ στη Νότια Γαλλία έχουμε το πλεονέκτημα ότι μπορούμε να αντλούμε το 26 % του σκυροδέματος που παράγεται - το ποσοστό αυτό στην υπόλοιπη χώρα είναι 22 %.» Είναι πολύ μικρό ποσοστό σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελβετία, η Ιταλία και η Ολλανδία, όπου στο 70 % των περιπτώσεων η ρίψη του σκυροδέματος γίνεται με τη βοήθεια αντλιών. «Στο Μαρόκο οι αυτόματες αντλίες σκυροδέματος χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο από ό,τι εδώ.»

Το ελαφρώς υψηλότερο ποσοστό στη Νότια Γαλλία οφείλεται στο ότι, όσοι εργάζονται σε αυτόν τον κλάδο, εκτός από το σκυρόδεμα και τη μεταφορά του, προσφέρουν και την άντληση. Για την κατασκευή πισίνων οι εταιρείες προτιμούν να χρησιμοποιούν αυτόματες αντλίες σκυροδέματος. «Δραστηριοποιούμαστε και σε έργα υποδομής - για παράδειγμα, κατασκευάζουμε γέφυρες ή φόρμες για ναυπήγηση πλοίων σε δεξαμενή», συνεχίζει ο Gérard Laurin.

Η καινούρια αυτόματη αντλία σκυροδέματος είναι η πρώτη που παρήγγειλε η S.E.E. Laurin από την ιταλική εταιρεία CIFA. Κόστος επένδυσης: ένα εκατομμύριο ευρώ. Για να μειωθεί το βάρος, οι τρεις τελευταίοι βραχίονες του ιστού διανομής είναι κατασκευασμένοι από ανθρακοϊνες, μια κατασκευή, η οποία είναι 30 % ακριβότερη από το χάλυβα, αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι δεν σκουριάζει και, ταυτόχρονα, είναι ελαφρύτερη και πιο άκαμπτη.

Και επειδή η αντλία χρειάζεται συνεχή φροντίδα, οι εργασίες αυτές - όπως όλες οι εργασίες συντήρησης - γίνονται στο συνεργείο που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Vitrolles. Τα αναλώσιμα όπως οι τσιμούχες, τα φίλτρα και το υδραυλικό λάδι, πρέπει να αντικαθίστανται τακτικά. Τα πολύ λεπτά σωματίδια σκυροδέματος, τα οποία εισχωρούν, αναπόφευκτα, στο υδραυλικό κύκλωμα, προκαλούν πολύ μεγάλες φθορές υλικών. «Πρέπει να λαμβάνουμε προληπτικά μέτρα: δεν είναι καθόλου καλό να προκύπτουν προβλήματα στο εργοτάξιο με τους σωλήνες και να υπάρχει σκυρόδεμα στον ιστό», λέει ο Gérard Laurin. Για το λόγο πρέπει να καθαρίζονται επί τόπου όλοι οι σωλήνες στο τέλος κάθε χρήσης, ώστε να μην στεγνώνει στο εσωτερικό τους το σκυρόδεμα.

Χάρη σε αυτές τις προληπτικές εργασίες συντήρησης, ο Gérard Laurin μπορεί να χρησιμοποιεί τα οχήματά του για 15 έως 18 χρόνια. Κάνει αυτή τη δουλειά σχεδόν 30 χρόνια και, στο μεταξύ, έχει αποκτήσει πολλές γνώσεις γύρω από τα μηχανικά και τα υδραυλικά, έτσι ώστε να μπορεί να κάνει μόνος του πολλές εργασίες συντήρησης. «Ό,τι κάνω, το κάνω με πάθος. Επομένως δεν με κουράζει καθόλου αυτό», λέει.

Αλλά και οι οδηγοί των αυτόματων αντλιών σκυροδέματος πρέπει να μοιράζονται τον ίδιο ενθουσιασμό, καθώς η ευθύνη που έχουν είναι πολύ μεγάλη. Αυτοί αποφασίζουν επί τόπου εάν πληρούνται οι συνθήκες από άποψη τεχνικής ασφάλειας για τη χρήση του μηχανήματός τους. Σε διαφορετική περίπτωση, μπορούν να αρνηθούν να εργαστούν. Τα εργοτάξια βρίσκονται συχνά μακριά από την έδρα της επιχείρισης, στα διαμερίσματα Bouches-du-Rhône, Gard και Vaucluse. Με 50.000 χλμ. το χρόνο κατά μέσο όρο, οι αυτόματες αντλίες σκυροδέματος «γράφουν» εντυπωσιακά χιλιόμετρα στο ταχύμετρο.

Τα ίδια ισχύουν και για αυτό το καινούριο μηχάνημα βάρους 44,7 τόνων που είναι στερεωμένο στο πλαίσιο του Arocs. Για τον Gérard Laurin, η άνεση της καμπίνας οδηγού του Arocs ήταν το σημαντικότερο επιχείρημα για να επιλέξει και πάλι ένα όχημα Mercedes-Benz.