Kammermannowie docierają do bieguna zimna, na przekór wszystkim przeszkodom – część 9

Na termometrze minus 15 stopni, a my czujemy się prawie jak wiosną. Dopóki temperatura nie spada poniżej minus 20 stopni, nie potrzebujemy rękawiczek. Przez miesiąc było lodowato i już się do tego przyzwyczailiśmy. Tak, osiągnęliśmy Ojmiakon  nasze trzecie ekstremalne miejsce na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Ale po kolei; droga do niego była niezwykła, a pobyt w nim tym bardziej.

Kilka dni po naszej ostatniej relacji, w ciemności (ze względu na krótkie dni jeździliśmy teraz również wieczorami) zobaczyłam płomienie wydobywające się nagle spod kontenera mieszkalnego. Mike zatrzymał samochód i wskoczył z gaśnicą do kontenera. Dopiero po długiej chwili strachu uświadomiliśmy sobie, że nic się nie pali, ale ze skrzyni rozdzielczej wycieka olej i paruje na gorących komponentach ciężarówki. Światło pozycyjne na spodzie kontenera sprawiło, że wyglądało to jak płomienie.

Z minimalną prędkością dotarliśmy do najbliższego zjazdu i spędziliśmy jedną z naszych najchłodniejszych nocy w niepewności. Następnego ranka termometr w dalszym ciągu wskazywał minus 45 stopni. Zobaczyliśmy, że wyciekło bardzo dużo oleju, jednak nie widzieliśmy którędy. Uzupełniliśmy olej, ale nie mieliśmy go dość, aby odpowiednio wyrównać poziom.

Ogromne odległości, uboga infrastruktura.

Znów bardzo powoli pokonaliśmy 50 kilometrów do następnej wioski – odczuliśmy, jak ogromne są tutejsze odległości i jak uboga infrastruktura: do autoryzowanego warsztatu marki Kamaz, spółki córki Daimlera, w Jakucku, w którym już zgłosiliśmy się na przegląd, było jeszcze 800 kilometrów. Po drodze mogliśmy jednak uzupełnić olej w mniejszym warsztacie, aby już w lepszym nastroju odważyć się na przejazd do Jakucka.

Na pagórkowatej, zaśnieżonej trasie natknęliśmy się na kilka pojazdów, które zostały unieruchomione przez awarię, wypadły z drogi lub przewróciły się – i na niezwykle spokojnych Rosjan. Zatrzymaliśmy się przy przewróconej na bok ciężarówce, aby pomóc. Ale obaj pasażerowie stali już zrelaksowani na zewnątrz w temperaturze minus 40 stopni i machali nam, żebyśmy kontynuowali jazdę. Już ktoś jedzie z pomocą!

Rozpoczynamy decydujący etap!

W warsztacie okazało się, że winę za wyciek oleju ponosi stara uszczelka. Co za szczęście, że nie była konieczna poważna naprawa! Mechanicy zaizolowali jeszcze przewody i zbiornik układu wspomagania, po czym byliśmy gotowi na następny cel: Ojmiakon. Jeszcze niecałe 1000 kilometrów! Po kolejnej przeprawie przez rzekę szosą kołymską pokonaliśmy łańcuch górski. Krajobraz jest tu oszałamiający! Ponieważ tak daleko na północy słońce znajduje się zawsze blisko horyzontu, światło przez cały dzień doskonale nadaje się do robienia zdjęć. Przy czym zimą jest jasno jedynie od 9-tej do 15-tej.

Ostatnie 200 kilometrów przemierzyliśmy mniejszą drogą, na której w ciągu dnia minęły nas zaledwie trzy lub cztery auta. Między innymi dzięki reflektorom LED Lightpower na dachu wieczorami możemy zawsze dobrze oszacować, czy dane miejsce nadaje się na nocleg. Pomimo to nad ranem czasami spotykają nas niespodzianki. Na tym odcinku odwiedziły nas konie jakuckie.

„Serwus” na biegunie zimna.

Wreszcie pewnego wczesnego wieczoru: Ojmiakon! Oficjalny termometr pokazuje minus 49 stopni. Pierwszym słowem, jakie usłyszeliśmy było „serwus”: dwóch Austriaków, którzy przybyli tu w ramach wyprawy, pozdrowiło nas przy wysiadaniu. Byliśmy tym nawet nieco rozczarowani, że na drugim końcu świata jako pierwszy słyszymy język niemiecki.

W nocy i następnego dnia ochłodziło się jeszcze o kilka stopni, ale nie doświadczyliśmy możliwej tu temperatury minus 70 stopni. Jednak mróz był ostry! W takich warunkach nawet najmniejsze rzeczy nie działają, tak jak zwykle. Nasza taśma klejąca na przykład traci swoje właściwości od minus 30 stopni, opaski przewodów pękają przy zaciąganiu, a uszczelki drzwi kabiny kierowcy tak się kurczą, że wiatr wlatuje ze świstem do środka.

Aimée musiała nosić kurtkę i buty, w przeciwnym razie dostałaby skurczów w łapach. Minimalna wilgoć uchodząca z ogrzewania postojowego zmieniła się w sople lodu. Krótko mówiąc, wszystko zamarzało! Przyjemny efekt uboczny: mogliśmy wyłączyć zamrażarkę i trzymać jej zawartość w schowku zewnętrznym. Jest dużo czasu na odkrycia. Jednak nie można sobie wyobrazić, jak odczuwa się minus 50 stopni, dopóki się tego nie doświadczy.

Część 10 serii RoadStars ukaże się 25 lutego. Bądźcie z nami!

Zdjęcia: 4-Xtremes