Στον Marcel Tietz αρέσει να αλλάζει σκηνικό

Ο Marcel έχει μάθει στα ταξίδια από την κούνια του: «Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός», λέει ο 41χρονος. Η προσωπική του πορεία, όμως, τον οδήγησε αρχικά να σπουδάσει ηλεκτρολόγος. Όταν στη συνέχεια δεν μπόρεσε να βρει μόνιμη δουλειά, του έγινε η πρόταση να εργαστεί ως οδηγός για την εταιρεία μετακομίσεων Krügel Umzugslogistik που ιδρύθηκε το 1897. Μία πραγματική εύνοια της τύχης, ειδικά, για κάποιον που αγαπάει πολύ τα έπιπλα, όπως λέει χαμογελώντας.

Ένα αθλητικό δίδυμο.

Ένα ακόμα πλεονέκτημα της δουλειάς του είναι ότι συνήθως κάνει δρομολόγια με έναν συνάδερφο, με τον οποίο συνεννοείται πολύ καλά. «Μαζί περνάμε πάντα καλά», λέει ο Marcel. Μία ή δύο φορές την εβδομάδα κάνουν μαζί μετακομίσεις σε απομακρυσμένα μέρη στην Ελβετία ή ση Γαλλία. «Αφού σε τέτοιες περιπτώσεις κοιμόμαστε στην καμπίνα, είναι ωραία που κινούμαστε στο ίδιο μήκος κύματος.»

Και οι δύο θεωρούν σημαντική την καθαριότητα και την τάξη στην καμπίνα οδηγού – «Τα βιβλία βρίσκονται πάντα στην ίδια θέση» – και όταν έχουν χρόνο, καθαρίζουν μαζί το φορτηγό. Επιπλέον, και οι δύο προσέχουν τη διατροφή τους. Για τον Marcel αυτό σημαίνει, ότι την Κυριακή το βράδυ μαγειρεύει σπιτικά κεφτεδάκια και η φίλη του τού ετοιμάζει σάντουιτς. Επίσης φέρνει πάντα μαζί του πολλά λαχανικά σε τάπερ. «Καμιά φορά παίρνω μαζί μου και τα αθλητικά παπούτσια μου. Εκτός αυτού, παίζω ποδόσφαιρο και κάνω τακτικά προπόνηση με βάρη.»

Κάθε φορά κάτι διαφορετικό.

Ο Marcel απολαμβάνει ιδιαίτερα την επαφή με τους πελάτες. «Είναι όλο εκπλήξεις. Πολλοί είναι ανυπόμονοι λόγω της προσμονής, άλλοι είναι απλώς αγχωμένοι.» Παράλληλα, ο Marcel και ο συνάδερφός του πηγαίνουν σε πολλές περιοχές που είναι απρόσιτες για τους τουρίστες. «Είναι θαυμάσιο να ανακαλύπτεις νέα μέρη», λέει. «Τα κάστρα στη Γαλλία είναι πραγματικά φοβερά.»

Θυμάται ακόμα, για παράδειγμα, μια φορά στην εθνική γιορτή των Ελβετών: «Είχε ωραία πυροτεχνήματα, και είχαν ανοίξει μέχρι και οι πύλες του κοινοβουλίου στη Βέρνη. Περάσαμε όλη τη μέρα σαν τουρίστες.»

Δραστήριος και στην πατρίδα.

Στο σπίτι, τον περιμένουν η σύντροφός του, η οκτάχρονη κόρη του και ο εξάχρονος γιος του. «Ασφαλώς λατρεύει τη δουλειά μου», καμαρώνει ο περήφανος πατέρας. Ιδίως όταν ο μπαμπάς τον παίρνει μαζί του.

Πάντως, στο χωριό του, στο Winsen δίπλα στον ποταμό Luhe, έξω από το Αμβούργο, ο Marcel δεν είναι απαραίτητος μόνο στην οικογένειά του. Περίπου 30 φορές το χρόνο, υπηρετεί ως εθελοντής της πυροσβεστικής υπηρεσίας, συμμετέχοντας σε ασκήσεις δύο φορές το μήνα. «Είμαι ο μηχανικός και σε περίπτωση πυρκαγιάς χειρίζομαι την αντλία και τα φώτα.» Φυσικά, οδηγεί και το πυροσβεστικό όχημα.

Φωτογραφίες: Christoph Börries