Voor spion versleten en op de maan geland! Het allerlaatste nieuws van het stel Zwitserse avonturiers – deel 5

Serie: 4-Xtremes

Grensgebied.

Met hun Axor camper zijn Andrea en Mike Kammermann inmiddels van Iran tot in de Kaukasus gevorderd – langs vaak heel avontuurlijke routes. Deel 5 van onze serie.

Ruim baan: na visumproblemen en een gedwongen aanpassing van de route gaat alles nu weer van een leien dakje voor Andrea, Mike en hun hond Aimée.


Als jullie ons nu zouden kunnen zien, zouden we niet de meest frisse indruk maken. We kamperen in Georgië aan een rivierbedding en in de afgelopen nachten heeft het hevig geonweerd. Dicht bij onze truck is vaak de bliksem ingeslagen – dus van slapen is niet veel gekomen.

Toch zijn we in opperbeste stemming. Over een paar dagen moeten onze paspoorten in de hoofdstad Tbilisi arriveren, samen met onze visa voor Rusland en Mongolië. Nadat we vorige maand een nieuwe route moesten plannen omdat Pakistan ons geen visum verleende, ligt de weg naar het verre oosten van Rusland nu open. Tenminste: voor zover het de papierwinkel aangaat.


Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.
Kleinere wegen, grotere avonturen: in Iran en het verder naar het noorden gelegen Armenië en Georgië houden de avonturiers zich over grote afstanden verre van de hoofdwegen.

Op weg naar de Kaukasische republiek Georgië zijn we vanuit het droge zuiden tot aan het noorden heel Iran doorgetrokken. Met name de stop in Isfahan was erg interessant, niet alleen vanwege het Meidan Emam (het plein van de imam) maar ook door de ontmoetingen met de inwoners van de stad. Het land is niet echt populair bij toeristen en de mensen verheugen zich op elke vorm van contact met buitenlanders. Steeds weer werden we aangesproken, met zoetigheden overladen of op smartphones vereeuwigd.

Met zoveel gastvrijheid sprak het natuurlijk vanzelf dat we even bij een oude bekende zouden langsgaan: een boer van wie we op weg naar het woestijngebied Dasht e-Lut fruit hadden gekregen. Deze keer namen wij de cadeaus mee, zoals de jam die we van zijn fruit hadden gemaakt. De boer was daar helemaal verguld mee en nodigde ons bij zijn familie uit. Zijn broer, een monteur, was meteen verliefd op onze Yamaha. Hij heeft ons gratis service aangeboden, maar dat hebben we natuurlijk afgewezen. We wilden geen misbruik van zijn grootmoedigheid maken, en de motor doet het prima, net als onze Axor.



Soms helpt zelfs de krachtigste truck ons niet verder, zoals we op de weg naar de Kaspische Zee moesten ervaren. We gingen over bergpassen, het landschap werd steeds groener, het klimaat al bijna tropisch. Ons einddoel was een watervlakte op een hoogte van meer dan 2000 meter. Uiteindelijk werd de weg zo'n blubberzooi dat we wel moesten omkeren. Of liever gezegd: achteruit moesten rijden tot we eindelijk een keer konden draaien.

Ook in de Kavir-woestijn van oosten van Teheran moesten we omkeren. Daar werden we door soldaten bij een checkpoint voor spionnen versleten! Sowieso is Iran niet echt een gemakkelijk land om te reizen. Bij het kamperen zijn we meermaals door de politie gecontroleerd. Uiteindelijk leverde dat allemaal geen probleem op, maar vanwege de taalbarrière waren we er nooit helemaal zeker van dat alles echt in orde was.

Toch overheersen na vier weken Iran de positieve indrukken. Sommige avonturen hebben we trouwens alleen kunnen beleven omdat we het land met opzet over kleinere wegen zijn doorgetrokken. Zo zijn we ook verzeild geraakt in een drooggevallen rivierbedding die ons alleen maar aan de maan deed denken. We hebben de drone er een aantal keren op uitgestuurd, want we konden maar geen genoeg van de beelden krijgen.



De grens tussen Iran en Armenië leek helemaal wel bijna een onneembare veste. Vijf uur lang zijn we tussen douaniers heen en weer gestuurd. Uiteindelijk bleek dat we op een dierenarts moesten wachten om Aimée te laten onderzoeken. Na een uur wachten kwam plots een ambtenaar opdagen die vroeg wat we hier nog zaten te doen, want we waren toch al lang klaar!

Het zuiden van Armenië bestaat uit de ene pas na de andere. De wegen zijn helemaal uitgesleten door de vele trucks die diesel vanuit Iran naar het binnenland vervoeren en we zijn eindeloos door elkaar gehusseld. Mike zou veel hebben gegeven voor een halve versnelling en een retarder. Meerdere keren per dag gingen we van een hoogte van 1500 tot 2000 meter omlaag naar 400 tot 700 meter en vervolgens weer terug omhoog. De architectuur doet erg aan de Sovjet-tijd denken. Als we boodschappen deden, stonden we met handen en voeten te communiceren en de caissières achter de balie konden hun lol niet op.


Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.
Weidse horizons, historische bouwwerken: de Kaukasus doet de Kammermanns af en toe aan hun eigen Zwitserland denken – terwijl ze een volstrekt nieuwe wereld beleven.


Armenië geldt als de eerste christelijke natie in de geschiedenis en het land staat vol kerken en kloosters. Het op een rots gelegen Tatev-klooster is een van de bekendste. We kwamen er in dichte mist aan en toen we op een afstand van 100 mater waren geparkeerd, konden we het klooster nog niet zien. Ter compensatie werden we de volgende ochtend na een korte wandeling beloond met een spectaculair uitzicht op het complex.

Fantastische uitzichten hadden we ook verder naar het noorden bij de Selimpas. Gelukkig heeft Mike mij – Andrea – na de overnachting boven de pasweg al vroeg tot opstaan aangezet, zodat ik de zonsopgang kon fotograferen. Daarna zijn we een paar dagen aan het Sevanmeer blijven staan. We hadden gewoon even wat tijd nodig om alle indrukken van de voorafgaande weken te laten bezinken.

Nog altijd in Armenië ontdekten we dat de zonnepanelen op het woongedeelte al een week lang op half vermogen aan het werken waren. Gelukkig konden we contact leggen met de ondersteuningsafdeling van carrosseriebouwer Bliss Mobil. Zij adviseerden ons de panelen stuk voor stuk te demonteren en de spanning bij elke aansluiting te meten. Uiteindelijk bleek er alleen maar een stekker te zijn losgeraakt en er moest een zekering worden vervangen.

Hier in Georgië zijn ook al een aantal passen overgetrokken, het landschap doet ons af en toe aan Zwitserland denken. Onze eerste stop was een grotklooster in het zuiden van het land, waar ooit 20.000 mensen zouden hebben gewoond. We zijn in een keer dwars door het land gereden tot aan de oever van de Zwarte Zee en staan daar aan het strand.

Ondanks het onweer van de afgelopen nachten, deels vergezeld van zware regen, is het nog altijd zomers warm en kun je heerlijk in de zee zwemmen. Daar genieten we op het moment erg van. Want we weten dat we op koers liggen voor het noorden, en richting winter. En dat betekent ook: richting onze volgende 'Xtreme'-plek Oimjakon in het verre oosten van Rusland. We hebben nu al ongelooflijk veel zin in de reis daarnaartoe!


Deel 6 van de RoadStars-serie komt op 22 oktober uit. Blijf ons in de gaten houden!




Foto's: 4-Xtremes

18 reacties