De Kammermanns stoten door tot de koudepool, ondanks alle hindernissen – deel 9

De thermometer geeft min vijftien graden aan, het voelt bijna alsof het lente is. Zo lang het niet kouder wordt dan min twintig, hebben we geen handschoenen nodig. We hadden het meer dan een maand ijzig koud en zijn er nu aan gewend. Ja, we zijn inmiddels in Ojmjakon, onze derde Xtreme-plek in het verre oosten van Rusland. Maar dat ging niet zonder slag of stoot, want de weg ernaartoe en het verblijf zaten vol verrassingen.

Enkele dagen na ons laatste bericht zag ik in het donker – vanwege de korte dagen reden we nu ook 's avonds – plotseling vlammen onder de woonopbouw uit komen. Mike stopte en sprong met de brandblusser de woonopbouw in. Pas toen we bijkwamen van de schrik, beseften we dat er niets in brand stond, maar dat er olie uit de verdeelbak stroomde die op de hete truckcomponenten verdampte. Door de contourverlichting onder op de opbouw, leken het vlammen.

We reden stapvoets naar de volgende uitrit en brachten een van onze koudste nachten in onzekerheid door. De volgende morgen gaf de thermometer nog steeds min 45 graden aan. Toen konden we zien dat er veel olie was gelekt, maar niet waar het lek zat. Wij vulden olie bij, maar hadden niet genoeg bij ons om het peil helemaal aan te passen.

Enorme afstanden, schamele infrastructuur.

Langzaam legden we de vijftig kilometer af tot aan het volgende dorp – en merkten hoe enorm de afstanden hier zijn en hoe schamel de infrastructuur. Tot de dealerwerkplaats van Kamaz, een dochteronderneming van Daimler in Jakoetsk, waarmee we al een afspraak voor een check hadden gemaakt, was het nog 800 kilometer. In een kleine werkplaats waar we onderweg langskwamen, lieten we de olie bijvullen en konden we min of meer met goede moed de sprong naar Jakoetsk wagen.

Op het heuvelachtige, besneeuwde traject zagen we meerdere voertuigen die met pech waren gestrand, van de weg gegleden of gekanteld – en heel coole Russen. We stopten bij een gekantelde truck om te helpen. Maar de twee passagiers stonden bij min veertig ontspannen buiten en wuifden ons door. Er was al iemand onderweg!

Op naar de beslissende etappe!

In de werkplaats bleek dat het olieverlies werd veroorzaakt door een oude afdichting. Wat een geluk, er was geen grote reparatie nodig! De monteurs isoleerden nog de leidingen en het reservoir van de stuurbekrachtiging en toen waren we klaar voor de volgende bestemming: Ojmjakon. Weer een kleine duizend kilometer! Na nog een rivieroversteek doorkruisten we op de Kolyma Highway een bergketen. Het landschap is fabelachtig! Omdat de zon in het hoge noorden altijd vlak bij de horizon staat, is het licht de hele dag perfect voor foto's. Terwijl het in de winter alleen tussen 9 uur 's ochtends en 3 uur 's middags licht is.

De laatste 200 kilometer legden we af op een kleinere weg en kwamen we in de loop van de dag maar drie of vier tegenliggers tegen. Mede dankzij de koplampen van LED Lightpower op het dak konden we 's avonds goed beoordelen of een plek geschikt was voor een overnachting. Toch stonden we 's ochtends soms voor verrassingen. Zo kregen we op dit traject een keer bezoek van Jakoetse paarden.

“Servus” op de koudepool.

Dan eindelijk, vroeg op een avond: Ojmjakon! De officiële thermometer gaf min 49 graden aan. Het eerste dat we hoorden, was “Servus”. Twee Oostenrijkers die op een tour hierheen waren gekomen, begroetten ons bij het uitstappen. We waren bijna een beetje teleurgesteld om aan de andere kant van de wereld als eerste Duits te horen.

's Nachts en de volgende dag werd het nog een paar graden kouder. De min zeventig, die hier af en toe kan heersen, hebben we niet meegemaakt. Maar toch, de kou hakte er flink in! Zelfs de kleinste dingen werken onder zulke omstandigheden niet zoals je gewend bent. Zo werkt ons plakband vanaf min dertig niet meer, breken kabelbinders bij het aantrekken en krimpen de deurafdichtingen op de cabine zo veel dat de wind naar binnen fluit.

Aimée kreeg een jack en schoenen aan, omdat ze anders kramp in haar poten zou krijgen. Het kleine beetje vocht dat uit de standverwarming komt, veranderde in ijspegeltjes. Kortom, alles bevroor! Prettige bijkomstigheid: we konden de vriezer uitschakelen en de inhoud in een buitenbox doen. Er is veel tijd om op onderzoek uit te gaan. Maar hoe min vijftig voelt, kan je je niet voorstellen tot je het zelf hebt meegemaakt.

Deel 10 van de RoadStars-serie verschijnt op 25 februari. Blijf ons volgen!

Foto's: 4-Xtremes