Consequent offroad – Zwitserse avonturiers 'veroveren' Centraal-Azië – Deel 7

Het tikken van hamers en zoemen van een slagschroevendraaier vormen de soundtrack bij dit verslag. Dat kan maar één ding betekenen: we moeten naar de pitstop ... in een garage in Oelan-Bator, de hoofdstad van Mongolië. De afgelopen twee maanden hebben we bijna alleen over slecht begaanbare wegen gereden. In Mongolië zijn vrijwel alle hoofdroutes ook offroad wegen. Dat vergt zijn tol.

De met stenen verharde wegen maken er een avontuur van.

Maar makkelijk is het niet: het rijden buiten de Europese, verharde wegen maakt het voor ons pas echt interessant. Onze Axor houdt moeiteloos stand onder deze moeilijke omstandigheden. Het zijn maar kleinigheden die we even moeten fiksen. Zo moeten wij bijvoorbeeld de houders van de bagagebakken opnieuw lassen. Door het continue gehobbel is de ene na de andere afgebroken.

Sinds onze laatste on-the-road-story hebben wij ongeveer duizend kilometer in Kazachstan afgelegd en Russisch grondgebied gepasseerd en zijn vervolgens Mongolië binnengereden. In Kazachstan hebben we twee verbluffend mooie locaties bezocht: de nationale parken Scharyn en Altyn-Emel. Mike, Aimée en ik, Andrea, hebben enorm genoten van de wandelingen in de natuur.

Min 20 graden Celsius in het nachtelijke Altajgebergte.

Terwijl ik dit schrijf, ligt de temperatuur onder het vriespunt. Dat is ijzig vergeleken met Turkije of Iran, maar nog niets vergeleken met de nachten in het Russische Altajgebergte: we hebben er temperaturen tot min 20 graden Celsius beleefd. Een goed voorproefje voor de 'echte' Russische winter die we nog gaan meemaken!

Maar het adembenemende landschap maakt het allemaal goed. Een keer hebben we overnacht bij een oude weg door een pas met een geweldig uitzicht. Overdag moesten we niet stoppen vanwege de toestand van de weg, maar omdat ik steeds foto's wilde maken. Op een heerlijk zonnige dag in het Altajgebergte namen wij een pauze om onze vuile was weg te werken. Hiervoor moesten wij eerst het ijs openhakken om bij het water te komen.

Een grenspost uit het niets.

De grensovergang naar Mongolië was een bijzondere ervaring. We wilden eerst nog al onze voorraden aanvullen, omdat de supermarkten in Rusland weinig te wensen overlaten. Helemaal bovenaan onze boodschappenlijst: diepgevroren groenten. We hebben in reisverslagen gelezen dat groente moeilijk te krijgen is in de landelijke streken van Mongolië. Bovendien wilden we ons indekken met voldoende diesel. Tja, en toen stonden we opeens voor een grenspost, 50 kilometer voor de eigenlijke grens.

Daar werden we van de ene grensbeambte naar de andere gestuurd. Maar alsof dat nog niet genoeg was, want we wilden ook nog een ongevallenverzekering afsluiten. Dat was buiten Europa, waar onze Zwitserse polis niet meer geldig is, bij elke grensovergang goed gegaan. Meestal zijn de verzekeringskantoortjes in een container ondergebracht, weliswaar spartaans maar alles verloopt er correct.

Maar hier dus niet: eerst vroeg de vrouw achter het loket het dubbele van de prijs die wij online hadden gevonden en daarna vulde ze het formulier met onleesbaar gekrabbel in. Toen de man die vlakbij stond ons van alles wilde aansmeren, gaven we het maar op. Gelukkig konden we twee dagen later in een dorp alsnog een verzekering afsluiten.

Gestrand. Dan kun je alleen nog maar graven.

Geen mensenziel in de verre omtrek te bekennen toen we weer eens bleven steken. 's Zomers gebeurt dat hier vaker, te zien aan de diepe groeven in de weg. Wij omzeilden de ene na de andere kuil, evenals de waterputten en de drinkende kamelen. En toen zakte de rechterkant plotseling weg en groef onze truck zich in.

Zonder enige hulp moesten we op onze zandladders vertrouwen. En echt: een beetje graven, flink gas geven en onze wielen stonden weer op vaste bodem. Maar toen moesten we onze rijplaten nog zien terug te vinden. Twee ervan zijn bij het wegrijden in het zand verdwenen. We hebben twee uur staan graven, voordat we ze terugvonden.

Kort voor Oelan-Bator beleefden we tot slot een dag die de fascinatie voor Mongolië perfect weerspiegelde. 's Morgens reden we over zandduinen, wat na al dat steenslag heel prettig rijden was. 's Middags voerde de weg ons over een ondergesneeuwd plateau en daarna ging het weer omlaag naar de droge steppe. Nu zijn we dus in de hoofdstad voor een pitstop en kijken wij ernaaruit om over een paar dagen weer startklaar te zijn.

Deel 8 van de serie 'RoadStars' komt op 17 december uit. Blijf ons volgen!

Foto's: 4-Xtremes