Andrea en Mike beëindigen hun Extreme-tour. En zijn al weer “on the road” – deel 13

Een wandeling op de verlaten bobsleebaan.

Voor de hoofdstad Sarajevo namen we kronkelende en nauwe bergwegen tot we een specifieke vakantiebestemming bereikten:de verlaten bobsleebaan van de Olympische Winterspelen van 1984.Gelukkig was er geen verkeer, zodat het leuk rijden was.We kwamen maar een paar boeren tegen die ons vriendelijk begroetten.Op zulke momenten vonden we onze militair-groene vrachtwagen een beetje ongepast. Het land heeft immers nog niet zo lang geleden een verschrikkelijke oorlog meegemaakt.Toch was het een leuke ervaring om de met graffiti versierde bobsleebaan naar beneden te wandelen – en puffend weer naar boven.

Van daaruit ging het, nu opnieuw met de Axor, de berg af en naar het centrum van Sarajevo.De bazaar van de stad deed ons sterk denken aan de die die we slechts een paar maanden geleden in Turkije en Iran doorbrachten.En ook in Sarajevo is de herinnering aan de oorlog nog altijd zichtbaar aanwezig:tal van gebouwen vertonen nog kogel- en andere gaten. Tijd om de stad opnieuw te verlaten.Via de toeristische route bereikten we Mostar en de watervallen van Kravica.

Filmopname op het eiland Krk.

Onze eerste halte In Kroatië was het strand.We stonden gedurende verschillende dagen op een landtong.Aan de ene kant een rivier waaruit we ons vers water konden halen en aan de andere kant een rustige baai met heerlijk helder water, wat typisch is voor de Kroatische Adriatische Zee.

Ook op het eiland Krk vonden we een leuke plaats om ons kamp op te slaan:in een verlaten steengroeve, opnieuw vlak aan het water – en achter ons de enorme brug die het eiland met het vasteland verbindt.Op deze plek hadden we ook afgesproken met het RoadStars-team om onze reis in een film de revue te laten passeren.Twee dagen lang reden we samen over het eiland om op een aantal plaatsen opnames te maken.

Geen zin om het avontuur te beëindigen.

Na de filmopnames zou het dan uiteindelijk – via Slovenië en Italië – naar Zwitserland moeten gaan.Maar eerlijk gezegd, probeerden we het moment van terugkeer zoveel mogelijk uit te stellen.Natuurlijk waren we blij dat we na een jaar familie en vrienden zouden terugzien.Maar we wilden ook niet dat het avontuur voorbij zou zijn.

Daarom reden we toch nog de hele kust van Istrië af en genoten we van de warmte en de zilte zeelucht.Ook in Slovenië zochten we een plekje voor de nacht.En dat hoewel we in dat land op weg naar Italië eigenlijk maar een heel kleine afstand moesten afleggen, wat gemakkelijk in een uur had gekund.

Bijna 47.000 kilometer afgelegd.

Maar uiteindelijk konden we er niet nog een paar extra dagen uitslaan en staken we bij Chiasso de Zwitserse grens over.We lieten onze “Carnet de Passage”, die we nodig hadden om onze Axor in tal van de door ons bezochte landen in te voeren, ongeldig stempelen – en werden verwelkomd door het wondermooie bergpanorama.Zo typisch Zwitserland.Ons eerste doel was de Walensee ten zuidoosten van Zürich.Daar hadden we vorig jaar, bij de officiële start van onze reis, de kilometerteller op nul gezet.De stand bij de officiële afsluiting:46.968 kilometer.

We schrijven hier overigens bewust niet dat we ““naar huis” zijn gereden.Want onze thuis hadden we de hele tijd bij.De eerste twee weken stond veel lekker eten met vrienden en familie op het programma.Gelukkig mochten we bij vrienden op hun terrein parkeren.Zo hoefden we niet telkens opnieuw een andere plek te zoeken waar overnachten toegestaan is.

Foto's: 4-Xtremes, Alexander Tempel
Video: Alexander Tempel