Dat was warm! De twee avonturiers uit Zwitserland onderweg in Iran – deel 4

Sinds gisteren staan we geparkeerd op een binnenplaats die tot een dorp in het zuidwesten van Iran behoort.De grootstad Shiraz ligt op een uur rijden.We horen het avondgebed weergalmen over de daken.Eigenlijk wilden we aan een bron in de buurt overnachten.Maar toen hebben we de uitnodiging van een gezin aangenomen.Een uitnodiging van velen:minstens vijf gezinnen hebben ons gevraagd of we bij hen wilden parkeren.Verder in het noorden had een motorrijder ons al bij hem thuis uitgenodigd en ons kilo's fruit geschonken.Er zijn veel vriendelijke, gastvrije mensen hier!

Adembenemende hitte in de woestijn Dasht-e Lut.

Enkele dagen geleden hebben we een moment beleefd waar we lang naar uit hadden gekeken:de aankomst in de Dasht-e Lut woestijn in het centrale zuidoosten van het land.Onze eerste extreme bestemming!In het noorden van de Kalut, een zandsteenlabyrint, hebben we 's morgens de weg achter ons gelaten en zijn we de woestijn ingedraaid.Om offroad tussen de rotsformaties door te kunnen rijden, lieten we de bandenspanning zakken tot 3 bar.Toch moesten we erg oppassen om niet vast te komen zitten.

Na een dik uur was er geen spoor meer van andere voertuigen voor ons, en tegen 11 uur zijn we gestopt.De grond was zo heet dat we onze hond Aimée niet konden uitlaten.Ze moest in de geklimatiseerde woonbox blijven.In een vallei hebben we de grondtemperatuur gemeten:82,9 graden!Ook de luchttemperatuur lag rond de 60 graden.Dat alleen was nog te verdragen.Maar de hete windvlagen die als uit het niets kwamen opzetten, brandden heftig in de huid!Op dat ogenblik werd duidelijk datwe onze eerste extreme bestemming bereikt hadden.

Na een nacht in de woestijn besloten we om daar geen tweede dag door te brengen.Het was er immers zo droog dat onze neusvleugels dichtplakten.We konden het gewoonweg niet lang uithouden buiten.Daarom besloten we tegen de ochtend te vertrekken.Mike bestuurde de vrachtwagen en ik – Andrea – de motorfiets.Dat was door het zware terrein een echte uitdaging voor mij.

Pechverhelping door 'antieke' 1924-kipper.

Op de terugreis naar de weg gebeurde het:we reden over een betonplaat die een waterkanaal bedekt.Die was jammer genoeg niet sterk genoeg voor onze 13 ton, zodat we er met een achterwiel 60 centimeter inzakten.De vrachtwagen stond zo scheef dat we dachten dat ons avontuur voorbij was!Maar ook hier bleek de vriendelijkheid van de Iraniërs een zegen te zijn:de bemanning van een oeroude 1924 kipper bood ons hun hulp aan – en na een uur stond de Axor inderdaad opnieuw op vaste ondergrond.Buiten een paar krassen op de achteras en de stabilisator was de vrachtwagen ongedeerd.

Sinds ons vertrek hebben we meer dan 10.000 kilometer afgelegd.Hier in Iran zijn de grote verbindingswegen in zeer goede staat.Maar door de hitte zijn er veel groeven en sporen.Niet alleen dat wijst erop datwe erg ver van huis zijn en dat we ons in een heel andere wereld bevinden.Een eenvoudig voorbeeld:het verwarrende gebruik van de munteenheid.Aan de grens hebben we euro's omgewisseld in rial.In de praktijk gebruiken de mensen echter de toman, waarbij een nul wordt afgetrokken van de rial.Als toerist weet je daarom nooit of de prijzen in rial of toman aangegeven zijn.

Lange klimmen, overvolle veerboten.

In de Dasht-e Lut woestijn heersen extreme omstandigheden, maar de zomer is in het hele land erg heet.Velden worden geïrrigeerd vanuit onderaardse bronnen en af en toe kunnen we uit zo'n bronnen water tanken.We zijn lange stukken op een hoogte van circa 1.500 meter boven de zeespiegel onderweg.Tijdens vele lange klimmen gaat de temperatuur van de motor stevig de hoogte in.Maar dat zou ook aan de dieselkwaliteit kunnen liggen.In Turkije bleef de temperatuur op vergelijkbare stukken in ieder geval constant.

Vanuit de woestijn ging het richting het zuiden van Iran.Ons doel: Qeshm, het grootste eiland in de Perzische Golf.We namen een propvolle veerboot, waarop onze Axor nog net paste.Met ingeklapte spiegels stonden we zo krap tussen twee vrachtwagens dat Mike de cabine tijdens de overtocht niet kon verlaten.Op het eiland keerde het klimaat letterlijk om:45 graden en een luchtvochtigheid van 67 procent!Ondanks de veel lagere temperatuur dan in de woestijn, was dat zelfs nog ondraaglijker dan de droge hitte daar.

Deel 5 van de RoadStars-reeks verschijnt op 24 september. Blijf op de hoogte!

Foto's: 4-Xtremes